Een verslag van Achala, een devotee van Paramahamsa Vishwananda, van zijn bezoek aan Mahavatar Babaji’s grot, de geboorteplaats van Kriya Yoga, 6 december 2018
Begin november van dit jaar had ik de grote eer om samen met mijn man een Atma Kriya Yoga-cursus samen met een Sri Yantra schilder- en meditatie-cursus te organiseren en te leiden aan de voet van de Himalaya, dichtbij de grot van Mahavatar Babaji, de Paramguru van onze traditie, die Atma Kriya Yoga aan de wereld gaf. Eigenlijk is de plek, waar we de retraite hadden, de geboorteplaats van Kriya Yoga – want in deze grot gaf Mahavatar Babaji voor het eerst Kriya Yoga aan het grote publiek via Lahiri Mahashaya (je kunt er meer over lezen in de ‘Autobiografie van een Yogi’ van Paramahamsa Yogananda).
Diep in mijn hart koesterde ik al sinds enige tijd de wens om deze plek te bezoeken. Het idee om de hele Atma Kriya Yoga-retraite te organiseren voor Indiërs, in een vreemd land, kwam echter volledig uit de lucht vallen. Vanaf het allereerste begin voelde het als een volledig geleid proces. We konden de Genade van Gurudev voelen, die ons bij elke stap begeleidde. Daar we de retraite echt op het laatste moment aangekondigd hadden, hadden we geen al te grote verwachtingen over het aantal deelnemers – in feite helemaal enkele. Maar we waren vastbesloten om deze heilige plaats te bezoeken, ook al zouden we maar met z’n tweëen zijn.
Maar je vraagt je misschien af: ‘Wat is er zo bijzonder aan deze plek?’
Allereerst was het op deze plek dat Mahavatar Babaji, de vader van Kriya Yoga, deze vorm van Yoga voor het eerst aan de hele wereld gaf. Zijn grot, die je hier kunt bezoeken, is de plek waar Babaji voor het eerst Kriya Yoga aan Lahiri Mahashaya gaf en via hem verspreidde die zich over de hele wereld. En voor ons, kriya-yogi’s, die de waarde van Atma Kriya Yoga kennen, is dat geen kleinigheid. Je kunt hier nog steeds heel hoge vibraties voelen. Niet ver van deze bijzondere grot is er ook een speciale boom, waaronder Mahavatar Babaji en Lahiri Mahashaya samen moeten hebben gezeten en gemediteerd. De berg, waar de grot zich bevindt, heet Dunagiri – en er zijn hier veel heilige plaatsen die het allemaal zo bijzonder maken.
Eén van de oudste shaktipeetha’s of krachtplaatsen van de Goddelijke Moeder bevindt zich hier, op enkele meters van de boom van Mahavatar Babaji. Deze berg, Dunagiri, is ook de berg die Heer Hanuman in Zijn hand over India naar Lanka droeg om Lakshman, de broer van Rama, van de dood te redden – omdat Dunagiri zelfs in de oudheid al bekend stond om zijn rijkdom aan geneeskrachtige kruiden en zij zijn hier nog steeds te vinden. De Pandava’s verbleven hier tijdens hun ballingschap ook. Hun huis lag net iets boven de grot van Mahavatar Babaji. Niet ver daarvandaan ligt ook een kleine tempel van Sukhadevi, die letterlijk de geboorteplaats is van India – want daar werd koning Bharat geboren.
En, dachten we, een omgeving, die zo rijk is aan heilige plaatsen, moet wel echt bijzonder zijn.
Dus volgden we de roep van ons hart en ik ben zo dankbaar dat we dat gedaan hebben – want dit was waarschijnlijk een van onze mooiste avonturen ooit.
De reis was een zware opgave, daar Dunagiri op 2,5 km hoogte ligt. Dit kwam vooral, omdat wij in tegenstelling tot de deelnemers aan de retraite, die in één keer moesten afleggen: van Londen naar Dunagiri, zonder overnachting in Delhi. De reis duurde in het totaal dertig uur. Ik moet toegeven, dat ik voor deze lange reis behoorlijk bang was geweest, vooral omdat het laatste deel ervan met de auto moest worden afgelegd. Ik had dit jaar namelijk vrij ernstige rugproblemen gehad. Normaal gesproken ben ik met mijn gezondheid na zo’n lange reis verzekerd van ernstige pijn in mijn wervelkolom. Maar hier beleefde ik het eerste, onverwachte wonder: tijdens de hele 30-uur durende reis voelde ik geen enkel ongemak in mijn rug. Ik wist meteen dat dit de Genade van onze Meesters was, Die ons beschermen – en dat raakte me diep.
Toen we eindelijk in Dunagiri aankwamen, wisten we meteen dat het elk uur van de lange reis meer dan waard was geweest. Dit is waarschijnlijk een van de mooiste plekken die ik ooit in dit leven heb bezocht. Gelegen in dat afgelegen gebied in de heilige Himalaya, omgeven door ongerepte natuur, die daar zo gul is, en in volledige stilte gehuld…. Zo is Dunagiri. Het water is er zo schoon dat je direct uit de rivier kunt drinken. En gewoon om elke ochtend wakker te worden, en vanuit je raam de zon boven de heilige Himalaya te zien opkomen, de frisse lucht in te ademen terwijl je je pranayama’s doet, en direct vanuit het raam van je kamer uitzicht op de grot van Babaji te hebben…. Dit is niet iets wat je in woorden kunt beschrijven. Dit is iets wat je alleen maar kunt ervaren.
De droom van een kriya-yogi die werkelijkheid werd, zo was het letterlijk.
En zo zagen onze zonsopgangen eruit….
Om op die plek Atma Kriya Yoga te onderwijzen of te leren, samen met de wetenschap van het Sri Yantra-schilderen en -mediteren, is niet alleen een grote zegen, maar ook een diepe, zuiverende ervaring. Hoewel veel mensen van plan waren om naar deze retraite te komen, en zelfs hun vluchten en deelname al betaald hadden, konden er uiteindelijk maar weinigen komen. Ik voelde me zo nederig en gezegend, dat ik zo dichtbij de grot van Mahavatar Babaji zelf het geschenk van Atma Kriya Yoga met anderen kon delen. Zijn aanwezigheid in ons midden was bijna tastbaar. Toen we op de laatste dag van de retraite in de grot van Babaji aankwamen, waren er tot ons geluk op dat moment zelfs geen pelgrims. Dit gaf ons ook de mogelijkheid om de Atma Kriya Yoga-initiatie van de nieuwe kriya-yogi’s in de grot van Mahavatar Babaji te doen. Ik weet niet hoe het voelde voor de pas ingewijde kriya-yogi’s, maar voor mij persoonlijk was het een bovennatuurlijke ervaring.
De grot zelf ligt op een werkelijk prachtige, afgelegen plek aan de Dunagiri-berg, omgeven door het geruis van stromende rivieren en een rijkdom aan geneeskrachtige kruiden. Het pad naar de grot kent een heel bijzondere charme en er heerst een diep gevoel van vrede. Foto’s doen weinig recht aan de schoonheid van de grot. Wat je voelt als je deze grot, waar Babaji zelf woonde, nadert, kan niet in woorden worden uitgedrukt.
Hieronder zie je ook een foto van een heel bijzondere hond. Pelgrims die Mahavatar Babaji’s grot regelmatig bezoeken, vertelden ons dat deze hond vaak pelgrims naar Babaji’s grot begeleidt, daar dan een tijdje blijft, en als de pelgrims klaar zijn met hun meditatie, begeleidt hij hen helemaal terug. Ik moest denken: “God komt in zoveel vormen!” Maar niet altijd hebben wij ‘de ogen om te zien’.
En hieronder zie je een paar foto’s van het uitzicht van Ma Sukhadevi mandira, de kleine tempel, waar koning Bharat, naar wie India is vernoemd als Bharata, werd geboren. Ook de heilige Soekhadev deed hier zijn tapasya. Het was de eerste tempel die we tijdens onze retraite bezochten – hier hebben we ook onze eerste japa-wandeling gemaakt en enkele van de eerste Atma Kriya Yoga-technieken geleerd. Om op een plek met zo’n adembenemend uitzicht gewoon te zitten en te mediteren is een onbeschrijfelijke ervaring…
Op deze heilige plaats hebben we ook een sadhu, die zijn leven aan deze tempel heeft gewijd, ontmoet. Hij vertelde ons over de rijke geschiedenis van de tempel. Alleen al om zijn eenvoud en diepe innerlijke vrede weerspiegeld te zien op zijn gezicht, was zo inspirerend. Hij woont daar helemaal alleen op die volledig afgelegen plek in de Himalaya, waar nauwelijks pelgrims komen. Het enige wat hij bezit zijn een paar dhoti’s en twee koeien, waarvan er slechts één hem twee keer per dag 1,5-liter melk geeft. Toen we hem vroegen hoe hij zo kan leven of wat hij zal doen als zijn koe hem op een dag geen melk meer kan geven? Hij antwoordde daarop gewoon: “God zal voor mij zorgen”. Maar als je kijkt naar de diepe vrede en tevredenheid die hij uitstraalt, lijkt hij de rijkste man ter wereld.
Het geeft je te denken over wat ware rijkdom in deze wereld is – en het heeft zo weinig te maken met materiële dingen of met het geld dat we bezitten. Voor mij persoonlijk was het een ervaring waar ik erg nederig van werd. Vaak hebben we een heel hoge dunk van onszelf, alleen maar omdat we op het spirituele pad zijn of een beetje mediteren. Maar bij hoeveel van ons is deze diepe innerlijke vrede op ons gezicht af te lezen? Hoeveel van ons zouden ooit in zulke moeilijke omstandigheden kunnen leven, met zo’n diep vertrouwen in God en zoveel innerlijke tevredenheid? Erover praten is één ding, maar om zo’n heilige man persoonlijk te ontmoeten, laat je echt over jezelf nadenken – en het doet de vraag rijzen, hoe serieus we het met ons spirituele pad werkelijk menen. Het was voor mij een heel bijzondere ervaring.
De plaats die me echter het meest raakte was Ma Dunagiri shaktipeetha – een van de oudste en heiligste krachtplaatsen. De Goddelijke Moeder wordt daar in een vormloze vorm aanbeden – er is geen godheid in de tempel. Ze wordt daar aanbeden als allesdoordringende ether, vormloze bevrijdende kracht en de kosmische klank zelf. Dit is de reden waarom de hele weg naar de shaktipeetha, die via 360 treden voert, vol is met klokken. Pelgrims die deze plaats naderen, doen dit meestal in volledige stilte, die alleen door het luiden van de klokken verbroken wordt – het is traditie om bij elke stap die je zet, één klok te luiden. Stap voor stap naar boven gaan, trede voor trede naar de heilige plaats van de Goddelijke Moeder, die Haar toegewijden met Bevrijding zegent en het luiden van de bel bij elke stap was een onaardse ervaring.
Op het laatste stuk van de weg naar de tempel maakte ik me een beetje zorgen, want het moest zonder schoenen en het was zo vlak na de regen echt koud en nat op die dag. Omdat ik een nierontsteking had, was ik een beetje bang dat mijn toestand zou verergeren. Maar de Goddelijke Moeder zorgde voor alles. Niet alleen had het geen negatieve invloed op mijn conditie, maar ik voelde verrassend genoeg ook geen ongemak tijdens het lopen. Ik voelde geen kou, maar voelde daarentegen zelfs een vreemde warmte, die zich van binnenuit in mijn lichaam verspreidde. Voor mij persoonlijk was dit echt een wonder. De geheime aanwezigheid van de Goddelijke Moeder is hier bijna tastbaar en vult je hart met onverklaarbare vreugde – en het is werkelijk een ontroerende ervaring om Haar liefde en zorg op zo’n tastbare manier te voelen.
Geen wonder dat deze heilige shaktipeetha in het verleden ook door Mahavatar Babaji als plek werd gekozen om te mediteren. De lokale bevolking gelooft dat Mahavatar Babaji hier zijn tapasya deed en hier ook met Lahiri Mahashaya mediteerde. Enkele meters verwijderd van de shaktipeetha bevindt zich de heilige boom, waaronder Hij zou hebben gemediteerd, met twee stenen onderaan de stam, die Mahavatar Babaji en Lahiri Mahashaya voorstellen.
Er zijn geen woorden om onze dankbaarheid uit te drukken; we hebben door Babaji’s en Guru’s Genade allebei de kans gekregen om deze speciale plek te bezoeken, en – nog meer – om de gave van Atma Kriya Yoga en Sri Yantra daar met nieuwe kriya-yogi’s te delen. Eén ding is zeker: we zullen het beslist nog een keer doen. Dunagiri is zo’n plek, waar je hart steeds weer naar uit gaat en die je opnieuw wilt bezoeken. En, wie weet, misschien doe je de volgende keer met ons mee?
