Radha Baba van Gorakhpur, de heilige die aan ons verscheen.
Adbhuta Das ging naar de tempel van Radha Baba, die is een zeer dierbare heilige is van onze geliefde satguru, Paramahamsa Vishwananda. Hij had Adbhuta Das gevraagd relikwieën mee te nemen voor het relikwieën museum van Bhakti Marga. Lees hier de vertaling van zijn verslag, zoals hij het op Facebook heeft gezet:
‘Het was in augustus 2014 toen onze devotee-vriend Buteshwar Das ons voorstelde om Gorakhpur voor 2 dagen te bezoeken. Hij informeerde ons spontaan en ik kreeg niet de tijd om het aan Guruji te vragen. Het was bijna middernacht toen we daar aankwamen en ik schreef aan Guruji dat we er waren. Ik kreeg een antwoord van Hem: “Dat is mooi, probeer de relikwieën van Radha Baba van Gorakhpur te krijgen.” In die tijd was ik nog steeds Guruji aan het sms’en. Tot dan had noch ik, noch Vidya, noch Manishee ooit van de heilige gehoord. Ik had geen internet om te controleren wie de heilige was.
‘s Ochtends vertelde men ons dat de heilige bij de beroemde boekuitgeverij ‘Gita Press’ woonde. We namen een riksja en stapten uit bij een enorme ingang van de ashram. We voelden ons daar verloren, benieuwd om een murti te zien, of foto’s of iets van een teken van de grote Radha Baba.
Ik herinner me dat we langs 4 grote tempels kwamen en op weg waren naar de vijfde, de kutir van Radha Baba. Voor de kutir moesten we door een groot soort satsang-hal van marmer naar binnen. Daar was niemand te zien, behalve een oude man die op een mat zat met zijn japa mala in zijn hand. Vidhya Sharma sprak hem aan in het Hindi en vroeg hem: “Kunt u me zeggen waar de samadhi van Radha Baba is? “Hij antwoordde: “Ga maar hier zitten, alles is hier.” Op dat moment wist niemand van ons hoe Radha Baba eruit zag.
Het gezicht van die oude man, stralend, wijs, kaal, vol vrede en met een kinderlijk uitdrukking, had een zelfingenomen glimlach. Hij droeg een witte lendendoek met een witte sjaal. Gedurende het hele gesprek hield hij zijn mala in zijn hand. Hij sprak zo zacht dat Vidya dichtbij zijn mond moest zijn om te verstaan wat hij zei. Omdat ik geen Hindi kende en ongeduldig was om de heilige te zien en om een relikwie te vragen, volgde ik het gesprek met de oude man niet. Maar Vidya leek zo aangetrokken en geabsorbeerd door de wijze woorden van de oude man. We zagen allemaal dat hij van alles afstand had gedaan, waarschijnlijk een levende heilige. Maar dit was pas ons tweede bezoek aan een heilige. We zouden geen heilige kunnen herkennen als hij voor ons stond (dat kunnen we nog steeds niet, totdat Guruji het ons vertelt).
Ik herinner me dat Vidya hem vroeg: “Waar woont u?”
Hij antwoordde: “Hier, daar, overal waar Pritam wil dat ik ben.”
“Komt u hier elke dag?”
“We komen ‘s morgens, ‘s middags en ‘s avonds voor aarthi.”
Op dat moment voegde zich vreemd genoeg een dame bij ons, die een kennis van de oude asceet leek te zijn. Daarom had hij waarschijnlijk “wij” gezegd.
Die dame was erg merkwaardig en er erg in geïnteresseerd om met mij te praten… Ze was in de 50 met een donkere huid, en droeg een zeeblauwe saree die ik heel elegant en stijlvol vond. Maar ze gedroeg zich als een dorpsvrouw.
Ze bleef maar naar me kijken en glimlachte en grijnsde tegelijkertijd, alsof ze me plaagde. Haar kinderlijke spel interesseerde mij. Ze kwam naar me toe en liet een steen ter grootte van haar handpalm zien die ze kneep. Ze vertelde me: “Dit is prasad! Wil je?”
Ik lachte, omdat ik een witte steen zag. Ik hield mijn handen op, maar zij trok snel haar gesloten handpalm weg en zei: “Nee, die is van mij”. Ik zei: “Oké.”
Opnieuw vroeg ze me: “Wil je de prasad?” Ik zei: “Ja” en dat scenario herhaalde zich 3 tot 4 keer. Het was inderdaad prasad: een grote gestolde suiker.
Toen begon ze me rare vragen te stellen, zoals hoe je naar mijn land reist, hoeveel de vliegtickets kosten. Manishee was voor mij aan het vertalen. Ze wees naar de man en zei: “Hij is een grote atma!” Op dat moment besteedden we niet veel aandacht aan haar. Ze antwoordde ook op de vragen die Vidya haar stelde.
We moesten ons haasten om de samadhi van de heilige te zien, dus namen we afscheid van hen. De heilige zegende ieder van ons door zijn beide handen op ons hoofd te leggen. Vidya’s gezicht was vol ontzag en verbijstering. Ze had een vredig en stralend gezicht na het gesprek.
Enkele meters verderop was de kutir. We gingen naar binnen en vonden de murti van Radha Baba. We bogen voorover en ontmoetten de oudste discipel van Radha Baba. We vroegen hem om een relikwie voor het museum. Zonder te aarzelen nam hij een van de oude sjaals van Radha Baba en sneed die in 4 stukken en gaf er ons allemaal een van. Er waren nauwelijks foto’s van Radha Baba, behalve in een klein donker kamertje, waar meer van zijn relikwieën werden bewaard. Daar zag ik even heel snel zijn gezicht.
Toen we terugkwamen, wilden we afscheid nemen van de sadhu en de dame in het blauw. We waren verbaasd te zien dat er niemand was: geen matje, geen oude man en geen dame. We vroegen sommige mensen naar hen, maar ze wisten niet waar we het over hadden.
De volgende dag was Vidya’s verjaardag. ‘s Nachts vroeg ze mijn telefoon om Guruji voor het eerst te schrijven. Later die avond antwoordde Guruji: “Wees gezegend. Ik ben blij dat jullie de Darshan van Radha Baba hebt ontvangen…”
Niets van dit alles klikte, tot een week later, toen ik in mijn hotelkamer in de universiteit zat en zocht naar Radha Baba. Toen ik ‘Google Image’ opende, zag ik het gezicht van Radha Baba en dat kwam precies overeen met de oude man die we hadden gesproken! Ik zat letterlijk verstijfd van de schrik voor het beeldscherm en dacht: “Die man was de heilige???” Twijfels overvielen me en ik zei: “Dat is onmogelijk.” Om het te controleren, stuurde ik het beeld onmiddellijk naar de Vidya en vroeg haar: “Wie is deze man?” Ze antwoordde: “Dat is de man die we hebben gesproken!”
Toen ze hem ook herkende, schoot ik vol met tranen. Op dat moment herinnerde Guruji me aan de boodschap die Hij gestuurd had en die alleen voor Vidya was… want alleen Vidya had met de heilige gesproken! Ik was vol liefde…❤❤❤
Vidya is er helaas niet meer om ons meer te vertellen over wat de heilige had verteld.? Dit is een van onze meest dierbare momenten wat relikwieën betreft.Radha Baba’s leven is toegankelijk op het internet. Hij is een zeer dierbare heilige van onze geliefde satguru, Swami Vishwananda. We zullen Guruji nooit genoeg kunnen bedanken voor alle lila’s die Hij voor zijn devotees plant.’
Jai Gurudev
(Ter nagedachtenis aan (L) Vidya Sharma)
Bronvermelding:
https://www.facebook.com/groups/960239414307457/permalink/1240492829615446/
Een indruk van het relikwieën museum in Shree Peetha Nilaya
https://m.facebook.com/story.php?story_fbid=2217685614935318&id=100000817028746
