Op de negende avond van Navaratri vierde Paramahamsa Vishwananda Ma Siddhidatri en sprak Hij over de spirituele kracht die de devotees helpt groeien en hun leven omvormt tot echte onbaatzuchtige dienstverlening.
Klik hier voor meer indrukken van NAVARATRI 2019
Jai Gurudev, allemaal!
Vandaag is dus de laatste avond van deze negen prachtige dagen waarin de Moeder in al Haar aspecten werd geprezen. Als we die diepgaand analyseren, is het een zuivering, herinnert het ons aan datgene waarvoor ons leven bedoeld is. Gisteren herinnerde Maha Gauri ons aan die ware kennis van het Zelf en vandaag vieren we Siddhidatri Devi die niets anders is dan een aspect van Maha Lakshmi. Siddhidatri: Siddhi betekent dat Ze alle aspecten, alle gaven bezit.
Zie je, heel vaak wordt het woord ‘siddhi’ verkeerd geïnterpreteerd. In de buitenwereld denken ze dat siddhi krachten betekent. Maar het is de spirituele kracht, alleen de spirituele kracht, die je helpt te groeien, je klaar te maken, je dienstbaar en onbaatzuchtig te doen zijn. Anders is er in onze dienstverlening aan de Heer heel vaak ‘ik’, ‘ik’, ‘ik doe dit’. We denken niet aan Hem. We vergeten Hem. We denken altijd: ‘Ik doe dit’ en we praten graag over wat we doen. We doen kleine dingen en slaan dan graag op de trom: “Ik heb dit gedaan, ik heb dat gedaan.” Ma Siddhidatri herinnert ons aan deze gift om bewust te zijn van wat er voorbij de beperkingen van de mind ligt. Ze herinnert ons eraan dat in het leven van een devotee ons leven een ononderbroken dienst is.
Gisteren spraken we over dienstbaarheid, over deze Maha Vishwas, dit grote vertrouwen; maar als we dat grote vertrouwen hebben, kunnen we niet zomaar lui zijn. We kunnen niet zomaar zeggen: “Ja, we hebben vertrouwen”, en dan niets doen. Sommigen zullen zeggen: “Ja, elke actie zal je in deze materiële wereld verstrikken”, maar dat is waar helderheid over moet zijn. Voor normale mensen, voor mensen die niet van dienstbaarheid op de hoogte zijn, natuurlijk, verstrikt elke handeling hen hier, omdat ze tot slaaf van hun mind zijn gemaakt. En wanneer je slaaf van je eigen mind wordt, is die persoonlijkheid van ‘ik’ en ‘mijn’ altijd aanwezig, ‘dat is van mij’. Dan word je bezitter van dat ding, niet wetende dat de dood je alles zal ontnemen. Wat heb je meegenomen? Wat heb je naar deze wereld gebracht? Niets! Door de Genade van de Heer, door de Genade van de Guru heb je het kostbaarste van alles ontvangen: om op de weg van toewijding te zijn, om op de weg van dienstbaarheid aan de Heer te zijn. Niet alleen wachten tot je sterft om Hem daarna te dienen. Nee, Hij zei: “Je hoeft niet te sterven om Mij te dienen. Je kunt ermee beginnen Mij hier te dienen.”
Als je deze onbaatzuchtige dienst aan je Guru en God doet en elke handeling, elk resultaat, elke vrucht, onvoorwaardelijk aan de Heer aanbiedt, dan wordt dat bhakti. En bhakti is die shakti die je helpt om dichterbij Hem te komen.
Paramahamsa Vishwananda
Vaak hebben mensen dit in gedachten en zeggen ze: “Oké, als ik oud ben, zal ik beginnen met mijn spirituele beoefening.” Denk je dat als je oud wordt, God je die Genade zomaar zal geven? Nee! Dat moet je in je hebben. Daarom creëert dienstbaarheid die onbaatzuchtig aan Giridhariji wordt aangeboden geen enkele vorm van verstrengeling. De devotee is niet door de wet van karma gebonden, want alles wat je doet zal een bepaald resultaat hebben. Maar het leven van de devotee zit niet aan dat resultaat vast. Ze verwachten niet eens dat de Heer zich aan hen zal openbaren. Ze houden niet vast aan het goede of het slechte. Zo’n mind heeft een devotee. Een mind van de devotee is van de keten van oorzaak en gevolg bevrijd. De mind van de devotee heeft de vergoddelijking van de mind bereikt. Hier aangekomen heb je de bevrijding van die cyclus van geboorte en dood bereikt. Je hebt die vrijheid bereikt, die bevrijding. In zo’n gemoedstoestand, wanneer de mind volledig opgaat in het denken aan Giridhariji, schept elke handeling die je doet geen enkele vorm van slavernij. Devotees zijn zo, dat alles wat zij doen een instrument van toewijding wordt. Elke handeling die ze uitvoeren wordt een instrument van bhakti zelf.
Als je deze onbaatzuchtige dienst aan je Guru en God doet en elke handeling, elk resultaat, elke vrucht, onvoorwaardelijk aan de Heer aanbiedt, dan wordt dat bhakti. En bhakti is die shakti die je helpt om dichterbij Hem te komen. Het gebeurt door die shakti, die in bhakti ontwaakt. Dat is Ma Bhagavati in dat opzicht vandaag, Siddhidatri, Maha Lakshmi, die alles in Zich heeft. Je wordt neutraal voor alle soorten verlangens of verwachtingen. Hier betekent siddhi niet alleen maar winnen, winnen, winnen. Nee, je wordt neutraal naar de buitenwereld. Dingen kunnen ontwaken, ja, maar je bent er niet aan gehecht. Want, zie je, op het spirituele pad zullen er vele beproevingen komen en ook deze gaven zullen ontwaken als een test. Ik heb veel mensen ontmoet die naar mij toe komen en zeggen: “O, kijk naar mijn kracht, ik wil U dit laten zien.”
We waren een keer door een ‘heilig’ iemand uitgenodigd en die zat naast mij en was steeds aan het opscheppen: “Ik wil je laten zien wat ik heb.” Een paar dagen geleden hadden we het daar ook al over met Swami Paranthapa, en ik zei: “Nee, ik wil niets zien.” En hij zei: “Ik wil het je laten zien!” Het gaat niet over showen. Het is goed als je het hebt; God heeft het je gegeven, dus gebruik het op de juiste manier. Maar als je je ego oppompt, heb je nog steeds niet begrepen wat het doel van het leven zelf is. Je zit nog steeds aan deze wereld geketend; je bent nog steeds verstrikt in deze wereld. Dus hoe kun je zeggen dat je vrij bent? Je kunt niet vrij zijn, want alleen als dienstbaarheid onbaatzuchtig wordt en aan de Voeten van de Heer wordt overgegeven, is dat het belangrijkste. Daarin stijgt de bhakti, stijgen de ware devotees. Zij voelen de vreugde van de ziel zelf, niet een oppervlakkige vreugde die er nu is wanneer je van iets geniet en wat daarna weer verdwijnt. Nee. De vreugde van de ziel gaat elke beperking teboven. Gelukzaligheid. Dus als je die toestand bereikt, dan kun je zeggen: ja, je bent werkelijk een devotee van de Heer. Jammer genoeg ontmoet je heel vaak veel mensen die zeggen: “Ja, ik ben een devotee van Bhagavan”, maar als je met hen praat, zijn ze zo vol van oordeel en zijn ze zo gehecht aan de buitenwereld zelf.
Vorige week sprak ik met een vrouw en zij beweert dat ze spiritueel zeer ver gevorderd is en er was enige hulp nodig en natuurlijk wist ik dat ze de middelen had om te helpen, en ze zei: “Ja, ja, ja, ja, we zullen helpen.” Maar toen de dag kwam om te helpen, veranderde ze van gedachten. Zo snel! Vanwege haar gehechtheid aan haar materiële zaken. Dus mensen kunnen zoveel zeggen: “Ja, we zijn erg verheven, we zijn geweldig, we zijn erg onthecht” – mooie woorden die ze iedereen zullen vertellen, maar toch hebben ze nog niet werkelijk het niveau van onbaatzuchtige dienstbaarheid bereikt. Begrijp dat je geboren bent om in het leven te dienen. Niet om op een beperkte manier te dienen, maar om de Voeten van de Heer Zelf te dienen. Alleen door deze dienst zul je alle wereldlijke verleidingen overwinnen, waar de controle van de mind heerst. Wanneer de mind zijn kracht verliest, verdwijnt ook de gehechtheid in die persoon. Anders zullen er zoveel verlangens, zoveel verwachtingen en zoveel dromen zijn.
Telkens als we ergens over praten hebben de mensen een bepaalde levensdroom, toch? Men heeft een bepaalde verwachting van het leven. Dus in plaats van de mind en het hart op de Lotusvoeten van Giridhariji te focussen en dat tot het enige doel in je leven te maken, richt men zich elders op, richt men het op de angst om nooit gelukkig te zijn, om nooit te voldoen. In de Gita zei Krishna: “Zelfs als alle rijkdom van het universum aan iemand, die naar rijkdom verlangt, wordt gegeven, zal dit nog niet genoeg zijn.” Je ziet hoe complex de mind is. Als je die mind niet gefocust hebt en de Voeten van de Heer niet tot je toevluchtsoord hebt gemaakt, wordt het moeilijk. Als we het over bhakti hebben, betekent bhakti dat je je volledig vrijwillig aan de Voeten van Giridhariji overgeeft. Degene, die zich heeft overgegeven aan de Voeten van de Meester, de Voeten van de Guru, kan niet zeggen: ‘Ik heb dit, dat is van mij. Ik ben hiervan de eigenaar.” Nee, niet als je je hebt overgegeven, want dit betekent dat je jezelf aan de Guru hebt gegeven.
Hoe kun je eigendom claimen? Kun je eigendom claimen als je iets hebt weggegeven? Dat kan niet, toch? Waar is dan die ‘ik’? “Ik doe dit, ik doe dat.” Waarom transformeer je die ‘ik’ niet en zeg je: “Hij doet het”?
…
De devotees die zich werkelijk ware devotees kunnen noemen, vallen onder de Genade van de Meester. Dat is het resultaat dat je bereikt, zoals bij het dragen van de orders van de Meester; dat is wat bhakti eigenlijk is. Voor die devotees, die zich hebben overgegeven, herinnert elke handeling, elke daad hen eraan dat ze die voor de Heer doen. Alleen dan zullen zij niet gehecht zijn aan het resultaat, of het resultaat nu goed is of niet. Als de Heer het Zelf doet, denk je dan dat er geen goede dingen in zullen zitten? Hij zal je geven wat je werkelijk nodig hebt. Hij zal je in alles bijstaan. Hij heeft niet gezegd dat Hij iets van je zal afnemen. Nee. Door karma zul je er doorheen moeten gaan, maar Hij zal de kracht worden om te helpen bij wat je ook doet, omdat je je aan Hem hebt overgegeven, je behoort Hem toe. Dit is waar karma niet werkt, waar karma zelf eindigt. Door deze handeling kom je steeds dichterbij. Dus, hoe meer je aan Hem denkt, hoe dichter je bij Hem komt, hoe meer je aan Hem gehecht raakt. Wat kun je doen zonder dat Hij het wil? Niets! Het lijkt misschien vreselijk voor de mind, het kan schokkend zijn, maar in elke handeling zul je geleid worden en je zult vrij zijn van alle gevolgen.
Ma Siddhidatri herinnert je eraan dat alles naar je toe zal komen als je er klaar voor bent.
Paramahamsa Vishwananda
Maar degenen in de wereld die de mind actief en levendig houden, krijgen verschillende resultaten. Je ziet in de wereld hoe mensen zich ellendig voelen, hoe de mensen zich voortdurend zorgen maken, over alles en dat elk kleinigheidje mensen doet opspringen, bang maakt. En je ziet in de buitenwereld hoe dat is. Je ziet hoe ellendig de mensen zijn die verstoken zijn van bhakti. Ze doen gewoon. Dit is geen oordeel, maar een observatie. Er is geen leven. Ze stralen niet. Ze kunnen tegen je zeggen: “Ja, ik ben gelukkig”, maar dat licht dat je in de ogen van een devotee waarneemt, zie je niet in ieders ogen.
Dat sprankje, die vreugde, die innerlijke vreugde die het Atma weerspiegelt, die je waarneemt, door je ogen zie je het, je merkt het op. Daarom kunnen veel mensen niet met jullie mensen omgaan! Nee, de wereld zal jullie nooit aankunnen. Omdat jullie aliens voor hen zijn. Alien in de zin dat je een vreemdeling bent; je bent een alien voor deze mensen. Als ze je zien, zullen de devotees je omarmen, maar anderen zullen zeggen: “O, mijn hemel, niet hem weer.” Je eigen vrienden zullen hetzelfde tegen je zeggen, omdat je een ander licht uitstraalt, dat ze willen begrijpen, maar niet kunnen begrijpen. Ze proberen het, ze zullen je zeggen: “Ja, ja, ik ben erg blij voor je, omdat je gelukkig bent”, maar zijn ze werkelijk gelukkig voor je? Nee, ze zijn niet echt gelukkig voor je, omdat ze niet kunnen begrijpen waarom je zo bent; waarom kijk je naar een bepaalde situatie en in plaats van gek, boos en gefrustreerd te worden, ben je er gewoon blij mee? Ze denken: ‘Ah, er is hier iets mis.’
Je lacht, ik weet zeker dat het velen van jullie is overkomen. Omdat ze die kracht niet kunnen begrijpen, kunnen ze dat geluk niet begrijpen, dat voortkomt uit de ziel zelf. Ze kunnen niet begrijpen waarom je zo eenvoudig bent en toch gelukkig bent. Weet je, het is in deze wereld tegenwoordig schokkend om eenvoudig te worden. In de oudheid zullen ze je vertellen, nee, je moet eenvoudig worden, maar bhakti is eenvoudig. Het is dat soort eenvoud. Maar als de mensen ervan buiten naar kijken, kunnen zij dat niet, omdat ze graag willen dat hun leven complex is. Als hun leven complex is, dan zullen ze denken dat ze gelukkig zijn.
Weet je, een paar dagen geleden waren we hier aan het rocken, het was al 2 uur ’s nachts. Jullie waren allemaal aan het dansen, we waren aan het zingen, en Prithu vertelde me: “Swamiji, zing een bhajan”, en we waren aan het zingen. Dus, toen we klaar waren, gingen we naar boven. Toen ik naar boven ging, zag ik twee grote politieagenten lopen, twee enorme kerels, en ik zei tegen een van onze jongens: “Ga eens met ze praten!” Gelukkig zagen de politieagenten Anishwari onderweg. Dus Anishwari probeerde het hen uit te leggen. Het eerste wat ze tegen hen zei: “We hebben een feestje, maar zonder drugs of alcohol.” En ze maakte duidelijk dat we een feestje vierden, maar dat er geen drugs of alcohol bij was. We zijn gelukkig! Vertel dit maar eens aan iemand van buiten, die zal zich afvragen: ‘Hoe kun je gelukkig zijn zonder alcohol?’ En toch, het is andersom. De wereld buiten, ze denken dat ze gelukkig zijn. Dus ze zullen zeker zeggen: “Ja, ja, dat zullen we eens gaan bekijken. Hoe kun je gelukkig zijn zonder iets secundairs? Het is heel moeilijk. Maar toch zijn devotees gelukkig, gelukkiger dan zij die beweren gelukkig te zijn, omdat ze het kostbaarste bij zich hebben, omdat ze de Heer bij zich hebben in elke handeling, wat ze ook doen, of ze zich nu bewust van Hem zijn of niet.
…
Ma Siddhidatri herinnert je eraan dat alles naar je toe zal komen, wanneer je er klaar voor bent. Toen je er klaar voor was, bracht Hij je op je pad. Wanneer je er klaar voor bent, openbaart de Heer Zichzelf. Wat jij echter moet doen, als je jezelf een devotee noemt, is dat je niet moet gaan denken, je moet je geen zorgen maken. Jullie devotees moeten erop vertrouwen dat Hij bij jullie is, dat Zijn Genade een liefdevolle en reddende Genade is en dat Hij jou de Genade schenkt om te schuilen aan Zijn Voeten. Dit betekent dat Hij voor je zorgt en dat Hij je enige toevluchtsoord is, wat betekent dat je alles aan Hem moet overgeven, al je plichten, al je handelingen, en je moet ophouden je zorgen te maken of Hij er wel voor je is. Hij is er zelfs om je te zuiveren.
De wijze Valmiki in de Ramayana zei tot Lord Rama: “O Heer, een persoon die alles doet en dit vervolgens aan U aanbiedt, die niets anders wil dan de genegenheid van Uw Lotusvoeten….” Weet je, enkel de genegenheid van Uw Lotusvoeten, niets anders, ik wil niets anders, ik wil alleen Uw Lotusvoeten dienen. Valmiki zegt dus: “Voor zo iemand, die zo’n diep verlangen heeft om Uw Voeten te dienen, om U te dienen, want het hart van diegene is zeker Uw woonplaats, het is een plaats waar U woont. Voor diegenen die dat verlangen naar U hebben, woont u nergens anders, U woont in hun hart.”
Daarom is een devotee een tempel. Wanneer je een devotee beledigt, beledig je de Heer Zelf. Daarom aparadha: wanneer je aparadha doet voor een devotee, doe je aparadha niet voor de devotee, maar voor de geliefde Heer die in het hart van die devotee verblijft. Stel je voor welk karma op je af zal komen. Daarom zie je als je de Shreemad Bhagavatam leest, al degenen die beledigingen hebben geuit, naar de betreffende persoon moeten gaan om vergeving te vragen. En als die persoon je vergeeft, zal Bhagavan je vergeven, de Heer zal je vergeven. Maar als die persoon je niet vergeeft, stel je dan voor dat zelfs de Genade van de Heer je niet kan redden. Van het beledigen van Zijn devotee zul je spijt krijgen. Devotees die niets voor zichzelf willen en die geloof en genegenheid en overgave hebben, hun hart is de verblijfplaats van de Allerhoogste Heer en de Heer handelt op een zeer liefdevolle manier naar hen toe. Dit alles gebeurt op een zeer eenvoudige manier. Hij is niet ingewikkeld. Jullie zijn ingewikkeld! Je bemoeilijkt je leven en vraagt: ‘Waarom is mijn leven gecompliceerd? Waarom ben ik ongelukkig als de Heer wil handelen en van jouw relatie met Hem wil genieten, net zoals jij van Zijn relatie met jou wil genieten. En Hij is bereid om alles voor je te doen.
Er was eens – heb je ooit gehoord van Guruvayur? Dat is een zeer beroemde tempel van Lord Krishna in Kerala. In Guruvayur is elke prasad die wordt aangeboden een kokosnoot. Als je in Kerala bent geweest, heb je gezien dat daar alleen maar kokosnoten zijn. Het is een jungle. Toen ik daar was, werd er aan paragliding gedaan en dat wilde ik ook doen. Het was een motor en een parachute, en ik zei: “Oké, we gaan het doen.” Dus, we gingen naar boven en er stonden alleen maar kokospalmen. Aan de ene kant was een oceaan, aan de andere kant waren gewoon groene kokospalmen. Het is prachtig!
Kokosnoot is dus de belangrijkste prasad die in de Guruvayur tempel wordt aangeboden. Er was een dorp waar ze niets hadden om aan Thakurji, aan Krishna, aan te bieden. Ze hadden alleen deze kokosnoten, dus laadden ze een kar vol met kokosnoten en gingen ze op weg. Onderweg waren er een paar dacoïts, een paar dieven, die hen tegenhielden en zeiden: “Wat nemen jullie mee? Wat hebben jullie daar?”
Ze zeiden: “We hebben kokosnoten en deze kokosnoten zijn van Guruvayur.” De dieven geloofden hen niet. Dus begonnen ze de zakken open te trekken. De mensen zeiden: “Nee, nee, alsjeblieft!”
De dieven zeiden: “Waarom beschermen jullie de kokosnoten? Hebben ze hoorns beschermen jullie ze daarom?” Ze zeiden: ‘Ja, ja, het is voor Guruvayur’.
De dieven scheurden de zakken open. Toen ze de zakken openden, hadden alle kokosnoten hoorns! Want de dief had het gezegd, nietwaar?: “Bescherm je deze kokosnoten, omdat ze zo bijzonder zijn dat ze hoorns hebben?” Bhagavan had ze veranderd en alle kokosnoten hadden hoorns. En deze kokosnoten zul je zelfs vandaag nog…, echter, jullie zullen niet in de tempel toegelaten worden. Je kunt in de tempel van Guruvayur de kokosnoten zien, waarbij Bhagavan datgene wat ze zeiden, liet gebeuren. Zie je hoeveel zorg Hij voor elk van hen heeft!?
Er is nog een ander mooi verhaal over een jongetje dat dagenlang honger leed en niets te eten had. Op een dag, na dagenlang niet gegeten te hebben, stal hij een banaan. Toen hij de banaan wegnam…, omdat er gezegd wordt dat een devotee niets voor zichzelf zal nemen, zou hij die delen met de Heer, toch? Je begint nu aan jezelf te denken. Zelfs een gedachte aan Hem is een offer aan Hem.
Die jongen stal dus die banaan. In plaats van de hele banaan op te eten, nam hij er een stuk van en stopte dat in een hundi en zei: “Heer, dit is voor U.” De rest at hij op. Toen hij uit de tempel kwam, betrapte de winkelier hem en zei: “Jij, ik zag je mijn banaan stelen en je zult gestraft worden.” Maar hij zag dat er een zekere oprechtheid was, een bepaalde gloed in die ogen van dat kind, waardoor hij zei: “Oké, loop een bepaald aantal keren om de tempel heen.” En de jongen accepteerde dit. Toen hij rond de tempel liep, keek de winkelier naar hem. En plotseling zag hij Guruvayurappan ook achter de jongen lopen en hij zei: “Vergeef me, het spijt me zo.” Hij kon het niet begrijpen, maar hij zag de Heer achter die jongen aanlopen en vroeg zich af waarom. In zijn droom kwam Lord Krishna ’s nachts bij hem en legde hem het uit: “Je hebt hem gestraft voor een banaan, maar ik had ook een deel van die banaan, dus ik moet ook delen in zijn parikrama rond de tempel.”
En dit is het mooie van Bhagavan; de minnaar en de Geliefde, die relatie. Dit is wat Siddhidatri vertegenwoordigt. Het gaat niet om siddhi, krachten, het gaat erom dat je herinnerd wordt aan wie je in essentie bent, wie je werkelijk bent, niet dat wat je begrijpt met je mind. Dat je dit bent, dat je deze relatie met de Allerhoogste Heer hebt en dat de Allerhoogste Heer deze relatie met jou heeft en dat Hij bereid is om alles voor je te doen.
Ben je klaar om iets voor Hem te doen? Dit is een vraag die je jezelf moet stellen.
Jai Gurudev!
Paramahamsa Sri Swami Vishwananda
NAVARATRI SATSANG, in de ASHRAM
SHREE PEETHA NILAYA, 7 OKTOBER 2019
Tijdens de nacht van Siddhidatri vertegenwoordigen 9 meisjes de verschillende aspecten van Durga. Guruji voert een puja voor hen uit.
