Volgende week vrijdag begint de inwijding van de tempel voor Krishna in de vorm van ‘Panduranga’ in Shree Peetha Nilaya, de Bhakti Marga ashram van Paramahamsa Vishwananda in Duitsland. Guruji zal de ceremonies leiden, die zowel puja’s, abishekams, yagna’s, bhajans, Pratishtha rituelen en oneindig veel zegeningen bevatten. Lange tijd heeft een groep Italiaanse devotees aan de tempel gewerkt. 

Lord Vithal, of Panduranga Vitthala, is een incarnatie van Lord Vishnu. Er is een boeiend verhaal over de incarnatie van Heer Vithal in Pandarpur.

Ooit reisde een devotee genaamd Pundalik naar Kashi en bereikte de Ashram van de heilige Kukkut. Hij vroeg de wijze de weg naar Kashi. Kukkut Rishi zei dat hij de weg naar Kashi niet kende en dat hij er nog nooit was geweest.

Pundalik bespotte Kukkut Rishi, omdat hij de weg naar Kashi niet kende, en zei dat een heilig man, zoals hij, allang een keer Kashi had moeten bezoeken. Kukkut Rishi hield zich stil en deed geen moeite om Pundalik te beantwoorden. In de loop van de nacht hoorde Pundalik de stemmen van vrouwen in de ashram. Hij kwam naar buiten om te kijken wat er gebeurde en zag dat drie vrouwen water op de ashram sproeiden en die aan het schoonmaken waren. Op navraag kwam Pundalik erachter dat de drie vrouwen Ganga, Yamuna en Saraswathi waren en dat zij waren gekomen om de Ashram van Kukkut Rishi schoon te spoelen. Pundalik vroeg zich af hoe een heilige als Kukkut, die Kashi niet had bezocht, zo heilig en krachtig was dat de drie heilige rivieren naar beneden kwamen om zijn ashram te reinigen. De drie vrouwen vertelden Pundalik dat vroomheid, spiritualiteit en toewijding niet bepaald worden door bezoek aan heilige plaatsen of het uitvoeren van kostbare rituelen, maar door de manier waarop je je karma verwerkt. Zij vertelden hem dat de wijze Kukkut zijn ouders heel trouw had gediend en verpleegd en zijn hele leven aan dat ene doel had gewijd. Hij had dus genoeg punya verzameld om Moksha te verdienen en hen naar de aarde te brengen om hem te dienen. Pundalik had zijn eigen oude ouders thuis gelaten en was op weg naar Kashi om Moksha en zegen te ontvangen. Hij had geen gehoor aan het verzoek van zijn ouders gegeven om hen ook naar Kashi mee te nemen.

Pundalik begreep nu zijn vergissing en haastte zich terug naar huis en nam zijn ouders mee naar Kashi en na terugkomst begon hij voor hen te zorgen. Vanaf dat moment ging de zorg voor zijn oude moeder en vader voor alles. Lord Krishna werd geraakt door Pundalik’s oprechte toewijding aan zijn ouders. Hij besloot het huis van Pundalik te bezoeken. Toen Lord Krishna het huis van Pundalik bezocht, bood deze juist voedsel aan zijn oude ouders aan. Pundalik zag de Heer voor zijn deur staan, maar zijn toewijding aan zijn ouders was zo intens dat hij eerst zijn taak wilde afmaken en daarna zijn gast pas wilde verwelkomen. Pundalik was zover gekomen, dat het hem niet uitmaakte of de gast slechts een sterfelijke was of God. Het enige wat ertoe deed, was zijn ouders te dienen. Pundalik gaf Lord Krishna een steen om op te staan en vroeg Hem te wachten tot zijn plicht voltooid was. Heer Krishna werd opnieuw geraakt door Pundaliks toewijding aan zijn ouders en wachtte geduldig op hem.

Toen Pundalik later naar buiten kwam vroeg hij de Heer om vergeving, omdat hij Hem had laten wachten. Lord Krishna zegende hem en vroeg hem een gunst aan Hem te vragen. Pundalik zei: “Wat kan ik nog meer vragen als de Heer Zelf op mij wacht?” Toen Lord Krishna erop stond dat hij een gunst vroeg, vroeg Pundalik dat de Heer op aarde zou blijven en zijn devotees zou zegenen en voor hen zou zorgen. Heer Krishna stemde ermee in om daar te blijven en staat sindsdien bekend als Vithoba of de Heer die op een steen staat. Deze vorm van de Heer Vithoba is Swayambhu, wat betekent dat Zijn beeld niet is uitgehouwen of gegraveerd, maar dat het vanzelf is ontstaan.

Een interessante anekdote: in een recente satsang beantwoordde Guruji de vraag wat de betekenis was van de steen die aan Vithoba werd gegeven om op te staan. Guruji antwoordde dat de steen stond voor toewijding, en dat is waar de Heer op staat: de toewijding van Zijn bhakta’s.

 

Panduranga en Rukmini in India