Persoonlijke ervaringen met Paramahamsa Vishwananda

Mijn Guru is mijn leven

Ik ben Guruji dankbaar voor Zijn begeleiding, mededogen en nooit eindigende liefde. Ik kan me mijn leven zonder Hem, zonder Zijn Liefde en Zegeningen niet voorstellen. Ik ken Guruji van jongs af aan. In die tijd was Guruji makkelijk bereikbaar en hadden we de kans om vaak met Hem te spreken, want Hij was mijn buurman. Ik was op de een of andere manier een ondeugend kind en lastige puber. Toen ik 18 werd, was dat nog steeds zo en ik begon te geloven dat ik mijn eigen beslissingen kon nemen. Vroeger spijbelde ik vaak van school om naar de nabijgelegen stranden of rivieren te gaan. Ongetwijfeld wist Guruji alles, ook al heb ik Hem nooit over die geheime plannen verteld. Ik hield er niet mee op, ging door met spijbelen van school en dacht dat niets me echt kon tegenhouden. Het leven was zo perfect voor mij.

Toen ik dacht dat niemand echt van mijn geheimen wist, groeide mijn zelfvertrouwen en ego en deed ik wat ik wilde. Samen met mijn schoolvrienden planden wij ons volgend avontuur. We zouden de volgende dag naar het strand van Albion in Mauritius gaan. Toen ik dezelfde dag thuiskwam, zag ik dat Guruji water over de Shiva Lingam in onze Sri Ranganath Mandir aan het gieten was. Ik ging naar Hem toe om mijn respect te betuigen en Zijn Zegen te vragen. We begonnen over van alles te praten. Tijdens dit gesprek zei Guruji: “Mens! (afkorting van Manish), ik wil niet dat je morgen met je vrienden uitgaat. Of je gaat naar school of je blijft thuis, maar ik wil niet dat je met je vrienden meegaat.” Ik wist op de een of andere manier dat Hij Zich van alles bewust was, maar ik schrok ervan omdat Hij me verraste en ik niet wist hoe ik moest reageren. Ik antwoordde: “Ja, oké!”

De volgende dag stond ik op en kleedde me aan om naar school te gaan, maar natuurlijk ging ik met mijn vrienden naar het strand, zoals we de dag ervoor hadden gepland. Guruji’s gesprek stond nog vers in mijn geheugen gegrift, maar de verleiding was te groot. Dus gingen we uiteindelijk naar het strand en hadden we een mooie en leuke dag. Op de terugweg zag ik Guruji op de straat staan en niets doen. Dat was de eerste en laatste keer dat ik Guruji op de straat voor onze Sri Ranganath Mandir heb zien staan. Ik kon niet anders dan Hem passeren om mijn huis binnen te komen. Hij zei: “Hé, man! Hoe was je dag?” Ik antwoordde: “Goed.” Hij vroeg:”Ben je naar school geweest? Of ben je met je vrienden meegegaan?” Ik vroeg: “Natuurlijk, ging ik naar school. Je vroeg me gisteren om niet met mijn vrienden mee te gaan.” Guruji vroeg het opnieuw en ik gaf hetzelfde antwoord. Ik loog ook tegen Hem door te zeggen, dat ik hoofdpijn had en ging ons huis binnen. Ik voelde me niet slecht over mijn leugen tegen Hem, maar had niet de moed om toe te geven dat ik tegen Hem gelogen had. Ik ging uiteindelijk naar bed. Die nacht verscheen Hij in mijn dromen en iedere keer dat Hij verscheen, gaf Hij me een forse klap. Ik werd een paar keer wakker van die klappen. De volgende dag stond ik op en mijn wangen deden pijn en prikte bij elke keer aanraking. Ik herinnerde me mijn droom, was geschrokken en voelde me slecht over de hele situatie. Ik ging naar Guruji toe en Hij zei toen Hij mij zag: “Hey Man! Kom hier.”Hij glimlachte en vroeg me om Hem te helpen met een ring, die Hij niet van zijn vinger kon afkrijgen. Ik merkte dat zijn vingers gezwollen waren en ik vroeg Hem: “Frèro (bro) wat is er met je vingers gebeurd?” Hij keek me glimlachend aan en antwoordde: “Iemand loog tegen me en ik gaf hem een paar klappen.” Ik schrok en begreep de hele situatie. Ik vertelde Hem de volledige waarheid (die Hij blijkbaar al kende) en vroeg Hem om vergeving. Hij legde uit dat Hij alles voor mijn eigen bestwil deed en dat mijn ouders zich niet gelukkig zouden voelen als ze erachter zouden komen, dat ik de spijbelde van school. Ik riskeerde ook wel mijn leven door naar al deze plaatsen te gaan, omdat ik nog steeds niet echt volwassen was. Dat was de laatste keer dat ik van school spijbelde en het deed me beseffen dat je nooit iets voor de Guru moet verbergen, omdat de Guru echt alomtegenwoordig, almachtig en alwetend is. Ik ben Guruji altijd dankbaar voor Zijn leiding en voor alle Liefde en Zegeningen, waarmee Hij me tijdens mijn leven heeft overladen. Hij is mijn Guru, mijn broeder, mijn liefde en mijn alles.