Mensen denken meestal dat overgave een daad van opoffering is. Zij vinden het een grote stap en tamelijk beangstigend. Dit klopt vanuit één gezichtspunt op de dingen, maar diegenen, die dapper genoeg zijn om zich voortdurend over te geven, komen op het punt dat zij zullen zien dat overgave geen optie is, maar een levenswet is. Als men zich teveel geïdentificeerd heeft met het ego-lichaam-denk bewustzijn, dan lijkt overgave voor hen op lijden, omdat het onze illusies verbrandt. MAAR FEITELIJK STAAT NIET-OVERGEVEN GELIJK AAN LIJDEN!!!!! NIET-OVERGEVEN IS DOM, ONWETENDHEID. ALS JE JE NIET OVERGEEFT LEEF JE HET LEVEN OP DE MEEST BEPERKTE MANIER. Overgave zoeken de meest intelligente mensen onder ons, want het is een heilig geschenk en vertrouwelijk.
In spiritualiteit zijn we bekend met overgave, maar we weten niet wat overgave is en kennen haar zegening niet. Het is een geheim en het zou geheim moet blijven, want het is zo zuiver en vertrouwelijk, dat het waarlijk niet voor iedereen is. Mensen denken dat spiritualiteit een manier van leven is en ja, dat is het ook, maar het is meer en nog meer dan dat. Spiritualiteit is het pad bewandelen, waar we steeds op een punt komen waar er geen weg terug meer is. Zijn we eenmaal op zo’n punt aangekomen, dan kunnen we alleen verder gaan tot het volgende ‘point of no return’. Eén van deze ‘points of no return’ is cruciaal; dit is zo, want de eerste punten bieden nog de gelegenheid om terug te gaan. Als iemand ziet ‘oeps, dit is niets voor mij’, dan kan diegene nog terug, maar op het cruciale ‘point of no return’ wordt het niet toegestaan om nog terug te keren. Steeds verder, hoe meer iemand overgaat tot een serieuze beslissing, zou men wijs moeten beslissen, oprecht zijn en naar zijn of haar hart dienen te leven. Vooral zou diegene moeten beseffen dat de totale verantwoordelijkheid bij hem of haar zelf ligt, zodat er niemand anders iets verweten kan worden.