Op de zesde avond van Navaratri sprak Paramahamsa Vishwananda over Katyayini Devi als beschermer, de Godin van de intuïtie en Degene die kracht en macht verleent. Hier zijn enkele fragmenten uit deze satsang.
Zie voor meer indrukken van NAVARATRI 2019
Vandaag is een prachtige dag. Dat is de glorie van Katyayini. Normaal gesproken wordt Ze beschreven als erg woest, erg wild en gereed, zoals we net hoorden in de Devi Mahatmyam. Stel je Haar verschijning eens voor! Ik vertelde Swami Revati zojuist hoe in de Devi Mahatmyam wordt uitgelegd dat Devi erg woest is en de grote, grote olifant als een kers inslikt. Alsof je een kers neemt en haar gewoon opeet, zo wild is Ze.
En toch is Zij zo zorgzaam. Stel je voor wat Arjuna zag, dat was nog erger dan Zij, want in de beschrijving die hij gaf, zei hij dat een deel van de hoofden tussen de tanden van de Virat Swarupa vastzat en dat er vuur uit de mond kwam. Devi slikte gewoon door. Maar dat was nog vreselijker, nog angstaanjagender.
Ma Bhagavati nam op de zesde dag die vorm van Katyayini aan. Heel vaak vragen we ons af wie deze Katyayini is. Je kent het ene verhaal uit de Devi Mahatmyam, je kent een ander verhaal uit de Devi Puran, maar eigenlijk is Katyayini dezelfde Devi die Kamsa wilde doden. Er is geen verschil. Dit is dezelfde Devi tot wie zelfs Lord Krishna voor de oorlog, de Mahabharat-oorlog, gebeden heeft.
Toen Katyayini Devi wegvloog, nam Zij een ander aspect van Haarzelf mee onder de naam Bahuchara. Waarschijnlijk heb je over Haar gehoord….of niet? Bahuchara zit op een haan. Er is een beroemde tempel in Gujrat voor Haar. Oorspronkelijk was Krishna die deity, maar die deity veranderde in de 17e eeuw in Bahuchara. Ze is bekend in India, omdat Zij de beschermer is van de transgenders. Katyayini is de beschermster van iedereen die verstoten is, van hen die depressief zijn, van hen die verdrietig zijn. Zij is degene die kracht en macht geeft.
Nadat Arjuna 12 jaar in ballingschap was geweest, moesten ze nog een jaar incognito blijven. Daarom vermomde Arjuna zich. Eigenlijk was hij vervloekt, omdat Urvashi met hem wilde trouwen en hij dit weigerde, waarop Urvashi hem vervloekte. Dus ging Arjuna naar Bahuchara om te bidden en verborg al zijn wapens in een Sami-boom voor de tempel van Devi. Toen verkleedde hij zich en werd Brihannala en leerde iedereen te dansen. Hier zie je opnieuw die open minded-ness van die tijd die voorbij gaat aan het geslacht. Het herinnert je eraan dat de hele schepping alleen Hem ten dienst staat.
Eigenlijk is er nog een verhaal over Shikandhi. Weet je, Shikandhi – nou ja, dat verhaal is te lang. Als je de Mahabharat hebt gevolgd, dan ken je het. Sjikandhi was eerst een vrouw en werd later geboren als een man. Die vrouwelijke kwaliteit was echter nog steeds aanwezig in hem. Hij voelde zich erg zwak: “Hoe moet ik gaan vechten? Ik heb dat vermogen, ik heb die kracht niet in mij.” Dus bad hij tot Bahuchara, omdat Bahuchara (of Katyayini, als je Haar zo wilt noemen) de zus van Krishna is. Hij bad dus. Door het gebed tot Haar gaf Zij hem kracht, zodat hij kon vechten voor wat hij te doen had in deze wereld. Het is onbegrijpelijk. Zoals Swami Revatikaanta eerder zei, als we naar één ding kijken, hebben we één beeld en we springen er allemaal bovenop; of je bekritiseert het of je prijst het. Maar een afbeelding kent vele facetten. Wie kunst kan waarderen, kan wel urenlang voor een afbeelding staan. Als je naar een museum gaat, zie je wel eens iemand gewoon naar een afbeelding staan kijken. Waar kijkt die persoon naar? Maar degene die ogen heeft die kunnen waarderen, zal meer zien. Door de manier waarop een kunstenaar naar dingen kijkt, neemt hij in detail meer waar dan wie dan ook.
Nu, terug naar deze prachtige dag van Katyayini. We kennen dat verhaal van de gopi’s die 30 dagen vastten, je weet wel, ze aten alleen maar kitchari, zelfs zonder zout. Gisteren hebben we dit verhaal, over hoe ze gevast hebben, kort genoemd. In hun hoofd hadden ze maar één doel: Krishna als hun echtgenoot hebben, niets anders.
…als je, door Maha Devi te aanbidden, de Genade van Giridhariji wilt bereiken, om Hem te hebben net als de gopi’s, dan is dat het belangrijkste, want dit is waar je Atma naar verlangt
Paramahamsa Vishwananda
Zie je, het aanbidden van verschillende deities is niet slecht, als je doel maar juist is. Als je de deities alleen aanbidt om persoonlijke dingen te vergaren, dan is het verkeerd. Maar als je, door Maha Devi te aanbidden, ernaar streeft om de Genade van Giridhariji te bereiken, om Hem te hebben, net als de gopi’s, dan is dat het belangrijkste, want dit is waar je Atma naar verlangt. Ik weet het niet…. wanneer ik over liefde spreek, over de ziel, heb je een bepaald idee, maar ik weet zeker dat je niet weet waar ik het over heb!
In de Shreemad Bhagavatam wordt gezegd dat we hier alleen maar zijn om Vasudeva te verwerkelijken, alleen maar om dit Allerhoogste Wezen te bereiken. Al de offers die je doet moeten alleen gericht zijn op het bereiken van Vasudeva. De verschillende vormen van yoga moeten alleen leiden naar Zijn Voeten. Al de rituelen die we doen moeten alleen in Hem uitmonden. Al de wijsheid die je in je leven hebt bereikt: als het er niet toe leidt dat je die toewijding aan de Allerhoogste Heer hebt, wordt het allemaal nutteloos. Er wordt gezegd dat alle wijsheid de mens naar de Voeten van Vasudeva moet leiden. Alle onthoudingen en boetedoening zijn alleen bedoeld om Hem te bereiken. Alle spirituele deugden, realisaties en bestemmingen moeten alleen maar in Hem uitmonden. Dit is waar de Shreemad Bhagavatam het over heeft. Dat is wat de Veda verkondigt. Dat is wat de gopi’s in Vrindavan begrepen. Maar als je ziet hoe vervuld ze waren van die liefde, verslingerd aan die liefde, weet je, dat was het niet voor henzelf. Ze waren niet aan het vasten ten behoeve van hun eigen geluk.
Eerder hebben we de yagna gedaan en ik vroeg personen die willen trouwen te komen, niet? Iedereen sprong op en kwam. Wat is het doel hiervan? De gopi’s zeiden: “Ja, ik wil met Krishna trouwen.” Zelfs de gopi’s wilden trouwen, maar ze wilden alleen Krishna. Hoeveel van jullie die hier zaten zeiden: “Ja, ik wil met Krishna trouwen?” Sommigen van hen hadden andere doelen in hun hoofd; daarom lachte ik, omdat hun doel zo stom was. Ze kwamen en zaten daar, maar hun verzoek was een beetje vreemd. Denk je dat jouw doel vergelijkbaar is met dat van de gopi’s? Nee, dat is alleen voor jezelf bedoeld, ‘Als ik gelukkig ben, is dat genoeg’. Het gaat om je eigen voldoening. Maar de gopi’s baden niet voor hun eigen voldoening. Ze wilden niet met Krishna trouwen, omdat ze Hem wilden bezitten. Ze wilden Hem hebben in Zijn belang. Hoe graag ze Hem ook wilden hebben, Hij wilde hen ook hebben. Daarom vastten ze.
Als we analyseren hoe de gopi’s waren (of zijn, want ze zijn eeuwig), waren het zeer eenvoudige mensen. Het woord ‘gopi’ – waar staat dat voor? Koeherder. Ja. Het waren gewoon koeherders, weet je, zo eenvoudig, maar toch. Waarom denk je dat zelfs de deva’s hen prezen? Waarom denk je dat de wijzen, zelfs de grote, grote rishi’s de gopi’s prezen? Wat maakte hen groot? Hmm? Wat maakte hen groot?
Het is die bhakti. Zij wilden geen bevrijding. Ze wilden niet bidden tot Maha Maya, Katyayini Devi en zeggen: “Ja, geef mij Krishna voor mezelf”, net zoals Satyabhama bad. Je weet wel, Satyabhama? Ken je het verhaal? Satyabhama bad: “Ik wil Krishna alleen voor mij. Ik wil niet dat Krishna bij de andere zeven is.” Het was heel persoonlijk. ‘Ik!’ Maar door de bhakti, door eenvoudigweg deze diepe liefde en genegenheid voor Krishna te hebben, door Hem toegewijd te zijn, hadden de gopi’s de volledige kennis van de geschriften. Met die diepe kennis kun je je mind volgen en alles begrijpen. Oké, jullie hebben de Veda’s gelezen, jullie hebben de Upanishads gelezen, jullie hebben alles gelezen, maar zoiets hadden zij niet. Ze bereikten zo’n hoog niveau alleen maar door; Krishna had Zich diep in hen genesteld. Hun hart was de tempel geworden.
Toen de gopi’s hun ogen sloten, zagen ze enkel Krishna. Dus, op die manier, hield Hij Zijn relatie met hen in hen levend en bleef door die innerlijke relatie met hen in contact.
Zelfs nadat Krishna naar Mathura was vertrokken en daarna naar Dwarka, zelfs toen Krishna niet fysiek bij hen was, konden ze in hun harten troost vinden, omdat ze Hem daar ontmoetten. Dit waren gewone huisvrouwen, die nooit enige geschriften hadden bestudeerd en van wie het leven normaal gesproken rond alledaagse dingen draaide. Ze waren huisvrouwen. Ze deden eenvoudige klusjes, ze gingen door met hun dagelijks leven, nietwaar? Stel je voor hoe eenvoudig ze waren. Zo eenvoudig dat zelfs God hen prees, zelfs Krishna prees hen. Zelfs als we naar het dagelijkse leven van de gopi’s kijken, zien we dat ze alles vergaten. Wanneer Krishna op Zijn fluit speelde, renden ze naar Hem toe. Toch staat er in de geschriften dat ze kuis waren, nietwaar? Maar zou je deze gopi’s logischerwijze de meest kuise vrouwen noemen? Je zou ze nooit kuis noemen, want vanuit een logisch standpunt, vanuit het standpunt van de mind waarmee je denkt, heeft de maatschappij je geleerd dat ze niet kuis waren. Toch werden ze door de deva’s en de Goden geloofd; zij loofden hun eenvoud, zij loofden die bhakti die zij in zich hadden. Wat brandde er dan bij hen vanbinnen, dat zelfs de Veda’s, de geschriften zeggen dat ze kuis waren? Als we naar Srimati Radharani kijken, zij was getrouwd, nietwaar? Maar toch sloop ze weg om Krishna te ontmoeten, want Krishna was de belangrijkste in Haar leven. Dit komt niet door logica. Het is iets dat buiten het begrip van de mind ligt, waardoor alle gopi’s als een gek renden.
De gopi’s beminden en aanbaden hun geliefde Krishna vanuit het diepst van hun hart. Zelfs toen Krishna vertrok om Zijn plicht te vervullen, om te gaan doen waarom Hij geïncarneerd was, zelfs toen Hij fysiek niet aanwezig was, was dat beeld van Krishna bij hen zo ingeprent; niet alleen in hun harten, maar overal in hun lichaam. Zelfs hun haar was met Zijn Naam ingeprent.
Jullie zeggen dat je van elkaar houdt, niet? Neem bijvoorbeeld je haar, zou je de naam van je man of je vrouw daarin horen? Misschien moeten de prabhu’s naar het haar van hun vrouw luisteren of mataji’s naar het haar van hun man! Maar als je één haar van Hanuman neemt, hoor je alleen maar Ram. Ik weet zeker dat het haar van de gopi’s ook Krishna vibreert. Dat was hun toewijding; dat was hun liefde voor Krishna. Krishna was hun alles, weet je. Als je je ogen sluit, wat zie je dan? Je ziet zoveel dingen. Je ziet de wereld, je ziet ‘x, y, z’. Als de gopi’s hun ogen sloten, zagen ze enkel Krishna. Op die manier hield Hij Zijn relatie met hen levend en bleef door die innerlijke relatie met hen in contact. Zij werden in die gelukzaligheid opgenomen. Dit soort bhakti is het hoogste.
Dat is waar ze Katyayini Devi om vroegen; dat ze Krishna konden krijgen en Krishna wist dit. Zie je, als je alles bekijkt en ziet hoe alles van tevoren gepland is, dan is het gek. De yogi’s incarneerden om Hem te dienen. Die hadden een heel hoog niveau van jyaana bereikt, maar jyaana had hen de Heer niet gegeven. Het was door middel van bhakti, door dat verlangen, dat zij Hem konden ontvangen en bij Hem konden zijn. Deze yogi’s bereikten deze hoogste staat van vrijheid, bevrijding, enkel en alleen omdat hun mind door de voortdurende gedachte aan Giridhari volledig in beslag werd genomen. Hun mind veranderde van een logische of materiële mind in de verpersoonlijkte Heer Zelf. Zij hadden niet alleen Zijn beeld in hun gedachten, maar ze transformeerden zelf. Ze weerspiegelden hun Geliefde. Ze bleven in deze extatische bhav, altijd gelukzalig. Hun gedachten dwaalden niet rond. Weet je, als jullie het over bhakti hebben, doe je een beetje japam, een beetje sadhana en ondertussen dwalen je gedachten rond. Maar hun gedachten waren nergens anders. Hun mind bleef altijd ondergedompeld in de gedachten aan Lord Krishna.
Als je die toestand bereikt, worden al je karma’s, al je zonden, al je samskara’s uit het verleden, alles, weggespoeld. Zelfs als je in de buitenwereld bent, als je mind op Hem gericht is, is dat het doel van het leven zelf. De gopi’s bereikt door de Genade van Ma Bhagavati, Katyayini, de vrucht van hun leven. Zij bereikten de Allerhoogste Zelf. Zelfs vandaag de dag, weet je, zijn ze eeuwig bij Hem. Zij genieten eeuwig van die relatie.
… Bhagavan heeft zoveel Leela’s in elk van jullie levens opgevoerd. Denk je dat het alleen maar puur toeval is dat je hier zit? Niet alleen jullie die hier zijn, maar iedereen die op het pad is gekomen om Hem te leren kennen, om een relatie met Hem te krijgen. Het doet je herinneren. Hij herinnert je aan Zijn relatie. Maar wil je aan Zijn relatie herinnerd worden? Wil je Hem echt hebben? Niet oppervlakkig. Zoals Swami Revati eerder zei, liet Hij dat aan jou over, toch? Dat moet je in jezelf onderzoeken.
Er is een mooi verhaal dat in de Ramacharitamana’s te vinden is. Het is vergelijkbaar met de gopi’s. Toen Vishwamitra Rama en Lakshmana meenam om de yagna te beschermen, nadat Hij Marich en de andere demonen had gedood, kwamen ze langs Janakpur. Ze waren daarheen gegaan, omdat Janak Sita (zijn dochter) uithuwelijkte. Toen ze naar de huwelijksceremonie gingen, toen ze de stad binnenkwamen, was iedereen gebiologeerd door Rama. Er waren veel prinsen en veel koningen die ook kwamen. Maar toen Rama binnenkwam met de wijze Vishwamitra, stonden alle burgers, de mannen, de vrouwen, de kinderen, op de balkons en keken naar Hem. Iedereen die aan het werk was, haastte zich om te komen kijken.
Wanneer de ziel een bepaalde relatie met Hem heeft en de ziel klaar en volwassen genoeg is, zul je een nog grotere ervaring krijgen. Wanneer je ziel volwassen is, zul je een ander soort liefde begrijpen.
Deze liefde die de gopi’s hadden, deze liefde die degenen hebben die bereid zijn om van die liefde te genieten, zij zullen die voelen. En dat komt niet door logisch denken. Net als bij de gopi’s: het kwam niet door hun logica of de geschriften, of wat dan ook. Dit geldt ook voor de mensen in Janakpur: het waren eenvoudige mensen, maar toch werden ze aangetrokken; er was iets dat hen aantrok. Iets onbekends in hun gedachten trok hen naar hun Geliefde Heer.
Jullie ziel heeft levens lang gebeden, jullie ziel heeft levens lang verlangd en dat is waar Hij jullie aan herinnert door op het pad van bhakti te zijn. Maar hoe lang je nog aan je trots of aan je ego identiteit blijft hangen, dat is aan jou.
Paramahamsa Vishwananda
Terugkomend op Katyayini Devi, dat is wat de Heer wil, weet je. En als we het vandaag over Katyayini hebben, denken de mensen vaak: ‘We moeten bidden tot Katyayini om te trouwen, we moeten bidden tot Katyayini om vruchtbaar te worden, om kinderen te krijgen’, want dat is wat die mind die zo gericht is op de buitenkant, je doet denken. Ja, ik moet tot Haar bidden alleen maar om dit ‘ding’ te krijgen’. Nee, Zij is hier om jou Krishna te geven. Ze is hier om Hem te onthullen, om voor je te bemiddelen bij Krishna. Zoals ze Krishna vraagt: “Luister, dit meisje heeft heel hard gewerkt door vele levens heen, Je moet je jezelf aan haar geven, weet je.”
Hier stal Krishna hun kleren – toch? – en onthulde hen wanneer Hij hen zou ontmoeten, wanneer de tijd zou zijn aangebroken. Waarom denk je dat Hij hun kleren stal? Dit heeft een heel diepe filosofisch betekenis, omdat je vaak zo gehecht bent aan je lichaamsbeeld of persoonlijkheid. De gopi’s waren ook erg gehecht; ze baden tot Krishna en ze wilden Krishna. Vroeg in de ochtend gingen ze allemaal naar de Yamuna-rivier om Krishna te krijgen. Op die mooie ochtend gingen ze allemaal naakt het water in en toen ze eruit wilden en hun kleren zochten, konden ze die niet vinden. Toen hoorden ze Krishna op Zijn fluit spelen. Krishna zat in de boom naar hen te kijken. Wat moet je dan doen? Proberen je te verstoppen. Ja, die keer probeerden ze zich waarschijnlijk te verstoppen. Tegenwoordig zeggen ze: “Hier, kijk maar.” Tegenwoordig rennen ze onbeschaamd rond. Ze zouden waarschijnlijk meteen in die boom klimmen.
Maar de gopi’s niet, ze waren erg kuis, nietwaar? – Zoals we al zeiden, probeerden ze zich te verstoppen. Maar om die laatste lichamelijke trots te verwijderen, weet je, want heel vaak denk je: ‘Ja, dit is mijn lichaam.’ Nee, als Bhagavan komt, neemt Hij alles: je lichaam, je mind, je geest, alles. Hij is het allemaal! Het is allemaal voor Hem, voor Zijn plezier, voor Zijn geluk. Zij wilden Krishna en Krishna zei: “Ja, ik zal die trots van jullie wegnemen, dat lichaamsbewustzijn.” Dat deed Hij. Door hun kleren te stelen, door ervoor te zorgen dat ze volledig naakt waren, was er geen barrière tussen hen. Hij verwijderde die barrière die zij hadden bedacht. Hij zei: “Ik ken jullie, ik heb jullie geschapen, ik heb jullie dit lichaam gegeven, wat proberen jullie te verbergen?” Hij zei opzettelijk: ‘Kom eruit! Maar zij zeiden: “Nee, nee, nee, nee! Alstublieft, gooi de kleren naar ons toe.” Hij zei: “Nee, jullie moeten komen, kom eruit! Ga voorbij aan de beperking die jullie jezelf hebben opgelegd.”
Neem het verhaal nou alsjeblieft niet letterlijk, want dan komen jullie morgen allemaal naakt.
Voor alle duidelijkheid! Mensen kunnen zo zijn, weet je. Misschien denk je dat je kunt zeggen: ‘Ik ben nu vrij’, maar je hebt dat niveau van de gopi’s nog niet bereikt. Om die laatste dingen weg te nemen, kwam elk van de gopi’s uit het water om haar kleren aan te doen. Toen vertelde Hij hen dat ze die dag, wat ze ook aan Katyayini in hun gebed hadden gevraagd, zouden ontvangen.
Jullie ziel heeft levens lang gebeden, jullie ziel heeft levens lang verlangd en dat is waar Hij jullie aan herinnert door op het pad van bhakti te zijn. Maar hoe lang je nog aan je trots of aan je ego identiteit blijft hangen, dat is aan jou.
Je zou tot Katyayini moeten bidden om je mind te openen, je hart te openen, want Zij is ook een Godin van de intuïtie, weet je. Zij is Degene die de intuïtie in je laat ontwaken. Laat Haar zegen dus tot je komen.
Jai Gurudev!
Paramahamsa Sri Swami Vishwananda
NAVARATRI SATSANG, in de ASHRAM
SHREE PEETHA NILAYA, 4 OKTOBER 2019
